Het kan allemaal veel beter

Ingeborg Bosch onderscheidt bij kinderen 5 manieren (afweermechanismen) om met de keiharde, levensbedreigende waarheid -waarin je van je ouders niet krijgt wat je als kind nodig hebt- om te gaan, die uiteindelijk je levenshouding kunnen bepalen. Een daarvan is 'ontkenning van behoeften':

De kern van deze illusie die deze afweer ons voorspiegelt, is dat het helemaal niet erg is dat we niet krijgen wat we nodig hebben, omdat ... we niets nodig hebben, niet kwetsbaar zijn, niet behoeftig zijn.
-'Alles is wel goed zo'
-'ik heb helemaal geen problemen met de scheiding'
-'nee hoor helemaal geen last van de drukte'
-'nee, met mij gaat het prima, ik red me wel'
Kortom, 'ik heb geen behoeften'. Deze afweer kan oppervlakkig bezien erg lijken op het volwassen-bewustzijn, maar is bij nader onderzoek goed te herkennen aan het ontbreken van levenslust, passie, diepe gevoelens en intimiteit. Het is deze afweer die het kind als laatste ontwikkelt ... is er altijd de uitweg van het niet-voelen, het niet-nodig hebben. Onze westerse maatschappij draagt deze afweer hoog in het vaandel en is er dan ook van doordrongen. Tegenover elkaar houden we standaard het masker op dat het goed met ons gaat en dat we het allemaal wel redden, hoe hoog onze onzekerheid of nood soms ook kan zijn. Op begrafenissen houden we onze tranen in. En wanneer we geconfronteerd worden met het lijden van een medemens zeggen we welgemeend: 'kop op joh, achter de wolken schijnt de zon', of: 'laat het nou maar los en accepteer de situatie'.

Uit: Illusies, Ingeborg Bosch

Als je te weten wilt komen welk afweermechanisme jij hanteert, dan kun je op haar website een test maken: http://www.prionline.nl/default.asp?contentID=693